Hoe tevreden ben je met je plekje in dit leven? Hoe dankbaar
ben je met de plaats die je inneemt?
Met de talenten en gaven die je hebt gekregen? Het gezin
waar je deel van uitmaakt? De gemeente waarvan jij lid bent. Of spannender, de
strijd waarmee jij te maken hebt in je leven?
Ik bedacht of ik dit blogje Tel je zegeningen IV zou moeten
noemen, zo voelt het voor mij wel, maar het dekt niet helemaal de lading die ik
wilde vertellen.
Afgelopen week was voor mij een week van tevredenheid, berusting, vrede, geloof, hoop en
liefde…
Waarom? Ik zag mijn kruis als zegen.
Omdat Hij overal een bedoeling mee heeft.
Omdat Hij mensen gebruikt.
Omdat Hij vertrouwen vraagt maar tegelijkertijd zorg draagt voor mij.
Het is toch bijzonder dat ik op deze plaats leef in mijn gezin, en niet die ander waar ik weleens jaloers op ben door het vaste Godsvertrouwen, de energie of een sprekersgave. Dat ik die eerst helemaal niet op zoek was naar Hem, ook een plek in Zijn koninkrijk mag hebben. Dat ik met mijn zwakheden en dagelijks falen door Zijn kracht mag leven.
Het is een voorrecht door Hem te mogen leven. Hij strekt Zijn hand naar mij uit, Zijn doel met mij is nog niet voorbij, ik heb een taak!
Ik heb geen inzicht in Zijn plan, maar wel vertrouwen omdat Hij onmetelijk is!
Hij heeft een doel met jou en mij, met mijn talenten en gaven, met mijn falen en struikelen. Hij weet toch alle dingen, Hij voorzag deze plaats voor mij.
Op deze plaats mag ik voor Hem leven, zending begint thuis, voor man en kinderen.
Godsgenade...