Blij zijn met falen

De tijd naar Pasen toe vind ik een fijne tijd. Natuurlijk omdat we zo duidelijk erbij stilstaan, zoals één van mijn kinderen het vandaag verwoordde, dat de Heere Jezus stierf voor onze, jouw en mijn zonden. Daarnaast ook door Zijn lijden. Het zet mijn beperkte lijden in Zijn perspectief. Het troost en bemoedigd mij hoeveel Hij heeft geleden om ons vergeving te kunnen geven. Zoveel dat mijn lijden daarbij ver achter blijft en eigenlijk (natuurlijk) ook niet te vergelijken is. 

Zijn lijden bemoedigd mij meer dan een ander zijn of haar ervaringsverhaal vertelt of een bemoedigend woord mij kan geven. Het "eigen lijden" wordt zo klein, van geen betekenis en dat is dan geen verstandelijk beredeneren meer, maar een voelen in mijn hart.

Dit perspectief geeft me een dankbaar hart. Zo vaak ben ik aan het door- denken, mezelf klem aan het zetten met oude gedachten. Oude zwakheden, twijfels en gedachten vallen me aan, maar het eenvoudig overgeven aan God mijn Vader maakt me weer opnieuw Zijn kind. Het leert me niet zelf te beredeneren, omdat ik dan te veel op mezelf zie en te weinig op Hem. Groot is Zijn trouw!

Als bevestiging hierop las ik laatst in de "Tear kalender" dat we blij moeten zijn met onze tekortkomingen. En waarom? 
Omdat het ons helpt steeds weer opnieuw te beseffen dat we mens zijn en het van God moeten verwachten. Zijn genade wordt er groter door. En dat besef... geeft feest! 

"Een feest van genade!"

Teleurstelling in het geloof

De regelmaat van mijn blogs is eruit. En ik zal jullie opbiechten waardoor het komt. Ik was teleurgesteld en moe. Onrustig van "dagelijkse" teleurstellingen en de teleurstelling dat gebeden niet (direct of zichtbaar voor mij) verhoord werden. Ik zocht richting en ik vond hem niet. Ik bad, maar het bleef stil. 

Ken je dat? Het is om wanhopig van te worden. Het was niet wat ik wilde maar het gebeurde en ik wankelde, het voelde alsof ik er alleen voor stond. Ik voelde me een huichelaar tegenover mijn gezin, op de Bijbelkring en tegenover God? Eigenlijk was ik nog het meest teleurgesteld in God. Die Hand die mij leidt was weg, het Licht op mijn pad? Het was donker...

Mijn toewijding aan God werd makkelijker en slordiger. Achteraf ging het daar echt goed mis, het contact met God werd minder. Mijn hoop en verwachting waren niet meer op Hem.

Hoe kan Hij me leiden als ik Hem de kans niet geef,

Hoe kan Hij antwoorden als ik het antwoord niet afwacht?

Hoe kan Hij spreken als ik Zijn stilte niet opzoek? 

Dit vind ik zo moeilijk elke keer weer opnieuw, mijn teleurstelling over te geven, mijn verwijten te belijden, mijn schuld te erkennen.  

Ik las in "Een moeder naar Gods hart" (dagboekje van Elizabeth George) om bij het tekort schieten van wijsheid deze te vragen (Jak 1:5), je zal het ook ontvangen. Om daarmee direct te beginnen kreeg ik de handreiking elke dag een hoofdstuk uit Spreuken te lezen, overeenkomend met de datum en een vers te kiezen die tot je hart spreekt.

Dit was mijn tekst: 

Wie zijn overtredingen bedekt, zal niet voorspoedig zijn, maar wie ze belijdt en nalaat, zal barmhartigheid verkrijgen. (Spreuken 28:13)

Buiten het huwelijk?

Het raakt mij echt elke keer opnieuw als ik hoor dat er een stel gaat scheiden. En het raakt mij nog meer wanneer dat gebeurt in een christelijk huwelijk. Misschien nog meer omdat ik er zelf "dichtbij" was.

Natuurlijk weet ik dat we in een "gebroken" wereld leven, en hoe dichtbij zonde is. Dat verleidingen soms zo dichtbij zijn dat het al te laat lijkt te zijn en een spinrag van zonde en leugens om iemand heen is. Dat echtscheidingen soms van één kant komen. Dat er heel veel pijn en verdriet achter een voordeur schuilt waar jij en ik van de buitenkant geen zicht op hebben. En dat er veel pijn en verdriet is achter voordeuren waar mensen besluiten toch samen verder te gaan nadat (...)

Het is Gods bedoeling niet geweest uit elkaar te gaan, daar ben ik wel van overtuigd. Mozes heeft vanwege de hardheid van uw hart toegestaan uw vrouw te verlaten, maar vanaf het begin is het zo niet geweest. (Mat 19) 

Vorige week las ik een mooie uitspraak van Spurgeon:

"Het huwelijk is de enige roos die we uit het paradijs mochten meenemen. Laten we die roos koesteren en waarderen als een schitterend Godsgeschenk".

Ik kan niet achter elke voordeur kijken. En oordelen hoe het anders moet hoef ik al helemaal niet te doen. 
Wat ik wel kan doen is  

*vechten voor mijn huwelijk, 

*het koesteren als een roos, (ook al gaan er dingen anders). 

Ik ben dankbaar voor het Godsgeschenk van het huwelijk. 
Ik ben dankbaar dat ik mijn huwelijk 

* bij God in gebed mag brengen. 

Dankbaar voor Zijn zegen van liefde, de liefde onderling die terugkwam...

Draag elkaar daarom op aan de troon van God, 
en bid voor de huwelijken van de christengemeente. 
Bid om trouw en het verbreken van de zonde die beheersen kan... 
Bid om nieuwe liefde, om vergeving en helende liefde van God en van elkaar.

Die roos is kostbaar, een schitterend Godsgeschenk!

Het begint thuis

Het lijkt wel alsof januari voor mij een inhaalmaand is van alle afspraken die nog nagekomen moeten worden. Ook een maand van goede voornemens. Een nieuw begin in januari, in 2014. Ik ben er gevoelig voor merk ik, mijn agenda vult zich rap en in mijn hoofd maak ik plannen voor al die goede voornemens.

Een nieuwe week geeft me ook vaak weer frisse moed om er opnieuw tegenaan te gaan. 
Alsof het verschil maakt of je nu je goede voornemen uitvoert of aan het begin van een nieuwe markering. Maar goed of het nu tussen mijn oren zit of niet maakte me eigenlijk niet zo heel veel uit. Voor ik het wist was mijn programma en mijn "hoofd" gevuld.

Het is voor mij echt prioriteiten stellen, wat komt er eerst, maar ook wat laat ik echt op nummer 1 staan. Ik rommelde ermee. Mijn relatie met God, mijn relatie met mijn man, met mijn gezin. Mijn relatie met familie, vrienden, gemeenteleden. 
Vaak laat ik vragen van anderen voorgaan op mijn relatie met God, wel uit het oogpunt goeddoen voor anderen, maar toch...
Vaak laat ik vragen van anderen ook voorgaan op mijn huishouden. En dat terwijl ik echt bewust niet werk om thuis te zijn voor mijn gezin. Toch is mijn tijd vaak gevuld met andere activiteiten. En dat terwijl ik juist overtuigd ben dat een vrouw (met gezin) als eerste taak van God heeft gekregen goed voor haar (huis)gezin te zorgen. Niet alleen omdat ik die opdracht heel bewust kreeg, maar ook omdat het duidelijk in de Bijbel staat (spreuken 31, Titus 2).

Soms hoeven we niet zo ver te zoeken om te weten wat God nu voor plan heeft met je leven. Titus 2 leert mij, mijn man lief te hebben, mijn kinderen lief te hebben, te zorgen voor het huishouden.
Het is mij weer duidelijk, eerste zorg voor hen die onder mijn dak wonen. Een streep door 2 dagen van de week in  mijn agenda. Die dagen zijn bewust alleen voor mijn gezin.

Aan het werk in Gods koninkrijk, in mijn eigen huis, voor mijn gezin.

Een verrassing in 2014?

Kijk je ook uit naar wat het nieuwe jaar gaat brengen? En hoe heb je je balans opgemaakt over afgelopen jaar? Het waren vragen die door mijn hoofd gingen. Wat heeft 2013 mij gebracht? Naast al die zegeningen die ik telde waren er ook zware of donkere momenten. Ik verloor het geloof niet, maar ik was met momenten verder weg van God dan ik van te voren had bedacht. Mijn man is niet tot geloof gekomen afgelopen jaar. Het lijkt me soms alsof hij er verder van weg is dan ooit. De zonde hem verder weg trekt. Hoe houd ik dan de moed voor dit jaar? 

Ik kreeg twee bemoedigingen die ik graag met jullie wil delen.

Het eerste komt bij mij elke keer terug. Door mijn oog op Jezus te houden, op het Licht. Hij verlicht zo mijn weg, stap voor stap. Ik hoef niet verder te kijken naar die hele weg. Hij belooft stap voor stap bij mij te zijn.

Het tweede is het van Hem te verwachten, is Hij niet een verrassend God? 
Vol verwachting kijk ik uit wat Hij me geeft en wat 2014 mij brengt. 
Ik vertrouw op Hem, Hij heeft me nog nooit teleurgesteld. 

Vertrouw op de HEERE en doe het goede;

bewoon de aarde en voed u met trouw.

Schep vreugde in de HEERE,

dan zal Hij u geven wat uw hart verlangt.

 

Vertrouw uw weg aan de HEERE toe

en vertrouw op Hem: Híj zal het doen.

Hij zal uw gerechtigheid tevoorschijn doen komen als het morgenlicht,

uw recht doen stralen als de middagzon.

 

Zwijg voor de HEERE

en verwacht Hem!

(Ps 37: 3- 7a)

Kreeg jij antwoord op je vragen?

2013

Afgelopen jaar begon ik met bloggen. Met twijfel... of het nu wel de juiste manier was, en welk doel het had om mijn gedachten op het web te zetten. Het ene blog bleef in mijn hoofd zitten, het andere rolde met gemak het blog op, en weer een ander stond lang in mijn concepten voordat ik het publiceerde.

Ik ontdekte nieuwe blogs, ontmoette in "digiland" mensen met een hart op Jezus gericht. 
En dat is denk ik wat mij het meest bemoedigde, de worsteling die gedeeld werd, het vasthouden aan Gods woord, Zijn beloften. Het wonderlijke dat Hij met elk van ons bewogen is.

Bedankt voor het lezen, voor de reacties, voor de mails.
Bedankt voor de herkenning, de bemoediging, het gebed.

Het heeft mee- geholpen mijn blik op Jezus te houden. 
Daar waar omstandigheden donker zijn laat Jezus zijn Licht schijnen. Het maakt niet uit wie we zijn en welke plek we hier op aarde gekregen hebben. Als we ons oog op Jezus houden, dan zal Hij het doen!

De genade van onze Heere Jezus Christus zij met u allen! 

Het Licht schijnt door de duisternis

De kerstman zwaait me vrolijk toe. De kerstbomen en lichtjes geven in alle kleuren licht. Het is avond en ik rij langs verlichtte huizen. Menig huis is het bekijken waard, van stijlvol tot propvol...

Terwijl ik aankijk tegen de buitenkant van de huizen voel ik de vrede en dankbaarheid in mijn hart. Het verbaast me. De lichtjes doen me even niet denken aan de leegte, mensen die niet weten wat ze vieren, ze doen me denken aan het Licht. Kerst het feest van het Licht wat naar de aarde kwam.
De Zaligmaker is geboren, Hij is Christus, de Heere!

Wij mogen feestvieren omdat God Zijn Zoon naar de aarde zond. Het Licht wat schijnt in de duisternis, het Licht wat ons voorgaat: Ik ben het Licht van de wereld; wie Mij volgt, zal beslist niet in de duisternis wandelen, maar zal het Licht van het leven hebben. (Joh 8:12)

Daar tussen al het kitsch en kunstige licht schijnt krachtig die grote ster, ik voelde het, de ster scheen door tot in mijn hart!

En ik weet het weer voor mezelf, laten we het oog gericht houden op Jezus, de Leidsman en Voleinder van het geloof. 

Gericht op Hem geeft het Licht in je hart!

Ik kan kerstfeest vieren...