Huwelijk, afhankelijk zijn van je man

"De vrouw is als hulp van de man geschapen."

Het waren laatst wat gedachten rondom de uitspraken van minister Jet Bussemaker, die opriep niet afhankelijk van je man te moeten zijn... Het riep vele reacties op en een stevig debat. Vanuit verschillende standpunten werd een werkende vrouw of een niet werkende vrouw bekritiseerd. Ik wil met deze blog niet meedoen met een stellig standpunt in te nemen over of je als vrouw zijnde met een gezin wel of niet mag werken. 

Ik heb wel een mening zoals het voor mij is. Naast het dienen van God werd ik duidelijk geroepen om mijn eerste prioriteit op mijn gezin te richten. Daarmee wil ik niet beweren dat de vrouw niet mag werken, want ik lees in spreuken 31 dat deze vrouw behoorlijk actief is.
Een van mijn eerste gedachten bij de toespraak was trouwens dat ik gelukkig als eerste afhankelijk ben van de Heere. Maar daarnaast wil ik leven zoals God bedoelt heeft. 
Genesis, de vrouw is geschapen als hulp van de man. En de spreukenvrouw? Ze doet zaken die haar man goeddoen. Daar ligt de eerste taak, goed- doen aan je man. Als hulp tegenover je man, het is een gegeven. Goeddoen aan je man: je kan hem trouw blijven ook als de verliefdheid weg is en dat is goed. Maar door hem oprecht te respecteren en te bewonderen uit zich dat je hem echt lief hebt.

Liefhebben door te respecteren: waardering om zijn kwaliteiten, zijn inzet. Rekening houden met hem. Luisteren, aanmoedigen, liefhebben. Volgen in alle dingen die goed zijn.

Weet je, als ik van mijn man afhankelijk ben, heb ik meer om hem te bewonderen. En laat nu bewondering en kameraadschap in de top 5 van eerste behoeften van de man staan. Laat ik het toepassen op mijn echtgenoot. Door hem te bewonderen om wie hij is, hoe hij geschapen is als man voor mij wordt een wezenlijke behoefte vervuld. Ik luister naar hem, waardoor ik zijn eerste "maatje" ook ben. Het is een wisselwerking, ik zet me in voor mijn man, ik ondersteun hem omdat hij dit nodig heeft. Ik ontvang liefde omdat hij zich gesteund voelt. En die liefde en waardering heb ik ook nodig. 

Is daar nu onderzoek voor nodig vraag ik me oprecht af? God heeft ons zo gemaakt dat we elkaar aanvullen...

Stiekem denk ik dat huwelijken er sterker door kunnen worden, door juist afhankelijk te zijn van de man, omdat God het zo bedoeld heeft!
Door mijn eerste prioriteit in mijn onafhankelijkheid te zetten, werk en carrière heb ik mijn man steeds minder nodig. Eens hoorde ik een psycholoog als relatie- advies geven, zoek naar wat je verbindt, gezamenlijke interesses, leuke dingen. Nou ik denk dat ik het antwoord heb gevonden: "een team zijn als vrouw en man in ons huwelijk". Hij heeft mij nodig, en ik heb hem nodig. 

Zouden niet veel meer huwelijk te redden zijn als we als eerste afhankelijk van God zijn en daarna van onze echtgenoot?