Sterk in Uw kracht

Misschien zijn mijn doelen niet zo smart (specifiek, meetbaar, acceptabel, realistisch en tijdgebonden). Soms zwaai ik van het ene goede voornemen naar het andere, waar het vorige gebleven is? Soms nog niet afgerond of ik begin enthousiast aan het volgende (mezelf gestelde) doel. Of is het ongeduld? Misschien ook wel, ik wil vandaag plannen realiseren, vanaf vandaag dingen goed doen, geen fouten maken. En het mooiste natuurlijk leven voor Hem, alles tot Zijn eer doen. Ondertussen ben ik moe, vervaagt het enthousiasme en moet ik mezelf de dag vooruit duwen. Ik lees minder in de bijbel, ik bid minder van harte. De vurigheid die me zo lief is en me zo dicht bij Hem houdt mis ik. De echtgenote uit spreuken 31 is nooit moe, ik (soms) wel,  lichamelijk en geestelijk. Wat is dat toch, elke keer eigen zwakheid voelend? 

Ergens weet ik het wel. Ik stel mezelf hoge eisen. Ik moet alles kunnen en doen en stapel het zo op. Ik heb er een hekel aan als andere mensen het mij opleggen, maar ik doe er net zo hard aan mee. En vooral dat ik, niet Hem. Ik heb het weer veel te veel in eigen handen genomen en niet bij Hem gelegd. Je zou soms bijna de moed verliezen...

"Ik bouw op U en ga in uwe naam." 

De regels zingen deze week steeds sterker in mij: "En telkens weer moet ik Uw kracht verstaan... Toch rijst in mij een lied van overwinning!"  Hij liet het me weten, ik mag weer naar Hem terug! Hij heeft de strijd gestreden en is mijn Verlosser en bevrijder. 

Niet in eigen naam, maar in Zijn naam!

Jezus sprak een gelijkenis (Lukas 18) die me hierin erg aanspreekt:

 En Hij sprak ook een gelijkenis tot hen met het oog daarop dat men altijd moet bidden en niet de moed verliezen.

Hij zei: Er was in een zekere stad een rechter die God niet vreesde en geen mens ontzag.

En er was een weduwe in dezelfde stad en zij kwam voortdurend naar hem toe en zei: Doe mij recht tegenover mijn tegenpartij.

En hij wilde een tijd lang niet. Daarna echter zei hij bij zichzelf: Hoewel ik God niet vrees en geen mens ontzie, toch zal ik, omdat deze weduwe mij lastig valt, haar recht doen, opdat zij uiteindelijk niet komt en mij in het gezicht slaat.

En de Heere zei: Hoor, wat de onrechtvaardige rechter zegt.

Zal God dan geen recht doen aan Zijn uitverkorenen, die nacht en dag tot Hem roepen, hoewel Hij hen soms lang laat wachten?

Ik zeg u dat Hij hun met spoed recht zal doen. Maar zal de Zoon des mensen, als Hij komt, wel het geloof op de aarde vinden?

Verblijd u in de hoop. Wees geduldig in de verdrukking. Volhard in het gebed. 

(Romeinen 12: 12)