De laatste tijd worstel ik met bidden in groepsverband. Ik merkte op dat ik bidstonden, kringgebed vooral opzocht om de belofte: Waar twee of drie in mijn naam bijeen zijn zal Ik zijn. En ook, als twee “eenstemmig” verlangen, het zal hun ten deel vallen. (Matt 18)
Nu was er eerst de twijfel of de ander dan ook wel hetzelfde
verlangen had, maar inmiddels heb ik wel geleerd dat gebedsverhoring anders
gaat dan mijn denken en wensen. Ook Zijn tijd is vooral heel anders dan mijn
tijd.
Ik blijf wat moeite houden met openbaar bidden en dan
eerlijk aan mijn Vader vertellen wat mijn verlangens zijn, voor deze blog,
t.o.v. mijn echtgenoot. Ik wil niet al mijn frustraties, teleurstellingen eruit
gooien waar de ander bij meeluistert. Begrijp me goed, het is niet dat ik de
situatie mooier wil schetsen dan die is. Ook niet vanwege het goedbedoelde meeleven
of dat ik de ander niet vertrouw, maar het voelt respectloos alles eruit te “gooien”.
Alsof ik mijn man zwart maak, terwijl ik hem juist wil
respecteren in de dingen die wel goed zijn, hem wil liefhebben.
Het “alleen” uiten, naar anderen om me heen, van frustraties
en teleurstellingen zorgt er ook sneller voor dat ik daarin blijf hangen (en anderen soms met mij). Ik
word verdrietig, en kan dan minder met vreugde voor mijn Schepper leven.
Ik las een mooi antwoord op mijn worsteling en wil deze
graag delen met jullie,
...wanneer u bidt, ga in uw binnenkamer, sluit uw deur en bid tot uw Vader, Die in het verborgene is; en uw Vader, Die in het verborgene ziet, zal het u in het openbaar vergelden.
Uw Vader weet wat u nodig hebt, voordat u tot Hem bidt!
(Matt 6)
Wel begrijpelijk ja. Zo'n bidstond gebruik ik ook wel om juist te bidden voor mijzelf: God help míj om te veranderen, help míj om goed te doen, zelfs al kan ik niets terug verwachten, help mij om in alle situaties uw wil te zoeken en de mijne op te geven. Dat is sowieso een gebed naar Gods wil :) En je kunt in het algemeen bidden voor anderen, voor de zieken, voor de kinderen, voor je man meer 'in zijn algemeen'. Ik kan me inderdaad voorstellen dat je niet specifieke situaties uitgebreid in gebed wil voorleggen waar anderen bij zijn, maar dat is ook niet altijd nodig, dat kun je inderdaad altijd nog in je binnenkamer doen...
BeantwoordenVerwijderenDankje Annemieke. Het is ook goed met elkaar te bidden! Absoluut! Maar inderdaad algemeen, en het specifieke voor de binnenkamer. Denk dat het goed is daar scheiding in te maken, zoals ook jij schrijft.
VerwijderenDank je wel voor deze blog. Ik vind het ook moeilijk om in groepsverband te bidden. Ik ben niet sterk in het formuleren van mijn gedachten in gebed. Als ik alleen ben, schijf ik mijn gebed vaak op. Dat gaat echter dan pratend. Als je ADHD hebt gaat het soms net iets anders met concentreren en bidden.
BeantwoordenVerwijderenDank je voor dit blogje.
Vorige week hoorde ik een mooie preek over deze tekst. Je Vader die in het 'verborgene' is, dat betekent dat we Hem zélfs in de binnenkamer nog weleens niet vinden, maar deze tekst zegt dat Hij er wel is. Vond ik mooi!
BeantwoordenVerwijderenSommige dingen zijn ook alleen voor die 'verborgen omgang'!
Wat een mooie blog, dankjewel! Ik moest denken aan 'God hoort ons gebed, verhoort ons gebed, vaak nog voor we uitgebeden zijn'
BeantwoordenVerwijderenik ben het met je eens, dat een scheiding tussen samen bidden en "in je binnenkamer" bidden heel goed is. Toch wil ik eraan toevoegen dat je binnenkamer ook gewoon je hart kan zijn. In je hart kun je in bepaalde situaties bidden zonder dat een ander weet dat je bid, en God ziet dat, hoort dat en luistert dan naar je. Je bent dus nooit alleen, wanneer je in je binnenkamer kunt bidden. Dat is de levende relatie met de Heer.
BeantwoordenVerwijderenMooi blog.
Mooie blog! Daar ben ik blij mee.
BeantwoordenVerwijderen