donderdag 21 maart 2013

Mijn ongeduld en Zijn geduld


Lastige thema's die met regelmaat bij mij terugkomen is de vervulling van mijn gebed en geduld... Na zoeken in de bijbel, artikelen, gesprekken enzovoorts heb ik daar persoonlijk geen antwoord op gekregen. Als ik eerlijk ben zou ik dat liever wel hebben, dan weet ik tenminste dat ik het niet voor niets doe. Dat deze leertijd ook vruchten afwerpt. Ik las dat een vrouw 4 jaar wachtte, de ander 10 jaar, de ander 28 jaar... 28 jaar leertijd, nou even serieus, ik weet best dat ik nog heel wat te leren heb, maar zo lang, en wat als het niet komt? Want 1 Kor 7 geeft het volgende vragenderwijs aan:
Bent u er zeker van, zuster, dat u uw man tot geloof zult brengen? En u, broeder, bent u er zeker van dat u uw vrouw tot geloof zult brengen? (GNB)
Want hoe weet u, vrouw, of u uw man zult behouden? Of hoe weet u, man, of u uw vrouw zult behouden? (HSV)

Natuurlijk begrijp ik en leert Hij me dat het Zijn vruchten moet voortbrengen en dat deze wel anders kunnen zijn dan dat ik me heb voorgesteld. Als hij Christus niet aanvaardt dan verwerpt hij niet mij maar Hem (1 sam 8: 7). 

Hoe vroom mijn verlangen ook lijkt, de spiegel geeft me aan dat ik mijn verlangen boven die van Hem zet. Het zou het voor mij toch een stuk makkelijker maken om te weten wat Zijn plan dan is. Ik moet toegeven dat ik ook vaak probeer te begrijpen, zoekend en biddend in de bijbel, om er vervolgens achter te komen dat mijn gedachten Zijn gedachten niet zijn. Op zoek naar zekerheid en antwoord, en het liefst vandaag nog, Heere! 

En dan leert Hij mij: één dag is bij de Heere als duizend jaar, en duizend jaar als één dag.
Terwijl ik het neerschrijf is daar de berusting en overgave terug in Zijn handen. Stilheid en vertrouwen zou uw sterkte zijn, maar u hebt niet gewild. Vergeef me Heere, ik wil wel, maar in eigen kracht lukt het niet. Wilt U me elke dag die kracht, rust, geduld en het stil vertrouwen in U geven?

Beproeving geeft volharding: heerlijke woorden van hoop!

"wij weten dat de verdrukking volharding teweegbrengt, en de volharding ondervinding en de ondervinding hoop. En de hoop beschaamt niet, omdat de liefde van God in onze harten uitgestort is door de Heilige Geest, Die ons gegeven is." (HSV Rom 5: 3-5)


2 opmerkingen:

  1. Ik voel helemaal met je mee. Het blijft moeilijk. Maar ik weet hoeveel wijzer God is en dat ik Hem gewoon echt niet kan begrijpen. Ik bid bijvoorbeeld voor mijn zoon, niet niet gelooft. Ik voel me gebroken als ik eraan denk dat hij ( zoon) voor andere dingen kiest. Tegelijk probeer ik hem in Gods handen te leggen. Wachten is moeilijk. Maar ik vind zekerheid in Zijn aanwezigheid. Als Hij erbij is, is alles anders.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank voor je reactie en het volgen ;)! Mooi hoe je het verwoord. De mensen die je liefhebt en nauw aan het hart liggen, gun je ook zo graag het beste deel...

      Verwijderen