In mijn vorige blog schreef ik over zelfmedelijden, slachtoffer kunnen voelen. Het is niet van God om te verdrinken in die rol. Het is beter te richten op dat wat je wel hebt ontvangen en te relativeren. Mijn omstandigheden zijn niet uniek, er zijn meer mensen die dit meemaken. Voor mij is hand 5: 41 een bemoediging, de eerste christenen: ze waren verblijd omdat zij waardig geacht waren omwille van Zijn naam! Verblijd en verheug u, want uw loon is groot in de hemelen!
Ik vroeg aan God me te vullen met dankbaarheid, te letten op de kleine dingen van het leven. * het zonlicht * Het brood * Kleding *Familie *Vrienden: het zijn allemaal zegeningen van God!
Ik leerde ze tellen één voor één en het vulde me met verwondering, in eerste instantie voor de schepping van God. Het plantje wat bloeide, de vogels, de lach van een kind. Het maakte me dankbaar, God zorgde ervoor dat ik mijn omgeving anders ging bekijken. Het maakte me milder, blij en tevreden. Ik ben er van overtuigd dat dankbaarheid een goede reuk verspreidt zodat je omgeving er van mee geniet en aangestoken wordt de kleine dingen te zien: die als je er op let helemaal niet zo klein meer zijn!
Dank God voor alle dingen!
Dankbaarheid is als het Oosterse parfum, waarvan de reizigers spreken, dat alleen in gouden flessen goed blijft: zij parfumeert de grote zielen en verzuurt in de kleine. (Jules Sandeau)
Wil je een tip? Zaai een zaadje, en verzorg het met toewijding en wacht met verwachting op wat er tevoorschijn komt! Vergeet niet je te verwonderen over hoe wonderlijk Zijn schepping is ook in het kleine!
Mooie tip! Dat ga ik doen :-)
BeantwoordenVerwijderenSuper!
Verwijderen"de Heere heeft de belofte van de opstanding niet alleen in zijn woord geschreven, maar ook in elk lenteblad!" (Maarten Luther)