Het begint thuis

Het lijkt wel alsof januari voor mij een inhaalmaand is van alle afspraken die nog nagekomen moeten worden. Ook een maand van goede voornemens. Een nieuw begin in januari, in 2014. Ik ben er gevoelig voor merk ik, mijn agenda vult zich rap en in mijn hoofd maak ik plannen voor al die goede voornemens.

Een nieuwe week geeft me ook vaak weer frisse moed om er opnieuw tegenaan te gaan. 
Alsof het verschil maakt of je nu je goede voornemen uitvoert of aan het begin van een nieuwe markering. Maar goed of het nu tussen mijn oren zit of niet maakte me eigenlijk niet zo heel veel uit. Voor ik het wist was mijn programma en mijn "hoofd" gevuld.

Het is voor mij echt prioriteiten stellen, wat komt er eerst, maar ook wat laat ik echt op nummer 1 staan. Ik rommelde ermee. Mijn relatie met God, mijn relatie met mijn man, met mijn gezin. Mijn relatie met familie, vrienden, gemeenteleden. 
Vaak laat ik vragen van anderen voorgaan op mijn relatie met God, wel uit het oogpunt goeddoen voor anderen, maar toch...
Vaak laat ik vragen van anderen ook voorgaan op mijn huishouden. En dat terwijl ik echt bewust niet werk om thuis te zijn voor mijn gezin. Toch is mijn tijd vaak gevuld met andere activiteiten. En dat terwijl ik juist overtuigd ben dat een vrouw (met gezin) als eerste taak van God heeft gekregen goed voor haar (huis)gezin te zorgen. Niet alleen omdat ik die opdracht heel bewust kreeg, maar ook omdat het duidelijk in de Bijbel staat (spreuken 31, Titus 2).

Soms hoeven we niet zo ver te zoeken om te weten wat God nu voor plan heeft met je leven. Titus 2 leert mij, mijn man lief te hebben, mijn kinderen lief te hebben, te zorgen voor het huishouden.
Het is mij weer duidelijk, eerste zorg voor hen die onder mijn dak wonen. Een streep door 2 dagen van de week in  mijn agenda. Die dagen zijn bewust alleen voor mijn gezin.

Aan het werk in Gods koninkrijk, in mijn eigen huis, voor mijn gezin.